امروزه حسگرهاي زيستي متعددي وجود دارند كه بيشتر آنها با سلول زنده يا بخشي از اجزاء سلولي كار مي كنند. اكثر اين سيستمها، براي آشكار سازي آلودگي آب با سه محدوديت مهم روبرو هستند كه مانع اصلي براي كاربرد وسيع آنها شده است؛ سه ايراد مهم شامل اين موارد هستند: 1 - انتخابگرهاي خوبي نيستند. به اين معنا كه حساسيت آنها به گونه آلاينده مورد نظر (selectivity) به حد كافي بالا نيست. 2 - كند هستند و زمان استاندارد پاسخ دهي در اكثر مواقع بيش از 15 دقيقه است. 3 - حساسيت (sensitivity) آنها پايين است. در اغلب موارد نمي توانند به آلاينده هاي محيطي با غلظتهاي مد نظر سازمان حفاظت محيط زيست آمريكا (EPA) پاسخ دهند، حتي قدرت پاسخ دهي آنها براي غلظتهاي رايج آلاينده مثلا بررسي ميزان آلاينده بعد از تصفيه پسابهاي صنعتي ، نيز با شك و ترديد مواجه است و نمي توانند بعنوان يك روش استاندارد مورد استفاده قرار گيرند. بنابراين براي عملكرد بهتر و كارايي بيشتر اين حسگر هاي زيستي، بر طرف كردن اين ايرادها ضروري است. راه حل هاي متعددي براي حل اين مشكل ارائه شده اند كه هر يك تا حدي پاسخگوي اين ايرادها بوده اند ولي هيچ يك نتوانسته بطور كامل مشكل را بر طرف كند. مثلا بكمك علم ژنتيك و توليد باكتري هاي نوتركيب حساس به يك آناليت خاص، انتخابگري سيستم را بهبود يافته ولي دو ايراد ديگر همچنان باقي هستند. براي رفع هر سه مشكل نياز به ابداع راه حل مناسبتري است. رشته علمي اي كه بكمك آن به حل مشكل پرداخته شده، شيمي تجزيه با گرايش جداسازي (separation) و شاخه استخراج (extraction) است. هدف اين شاخه از علم، جدا كردن جزء شيميايي مورد نظر از مجموعه تركيبات شيميايي متعدد موجود در ماتريس نمونه است كه در حداقل زمان و حداقل مراحل، و با كمترين تغييرات، نمونه مورد نظر آماده استخراج شود بطوريكه حداقل مزاحمت را بهمراه داشته باشد و چند برابر تغليظ شده باشد. متداول ترين روش تجاري اي كه امروزه بطور صنعتي براي اين هدف مورد استفاده قرار مي گيرد SPE يا استخراج فاز جامد نام دارد. پتنتها و مقالات بسياري بخش بيوتكنولوژي و بيوشيمي اين اختراع را تاييد مي كنند. با استفاده از دست آوردهاي اين شاخه از علم به روشهاي گوناگون مي توان از آن بعنوان آشكارساز براي سيستم حسگر زيستي استفاده كرد.